Тормош матурлығына һөйөнөп йәшәй

Ул Ғафури районының Сә­йет­баба ауылында тыуһа ла, бә­ләкәй сағы әсәһенең тыуған ауы­лы Түбәнге Төкөндә уҙа. Ҡыҙ­ға дүрт кенә йәш булғанда атаһы фажиғәле вафат булып ҡала. Матур итеп, ҙур өмөттәр менән ҡоролған ғаиләнең юҡҡа сығыуы бик ҡыҙғаныс була. Унан олораҡ Ғәфүр ағаһы менән уны әсәһе үҙенең тыуған ауылы­на алып ҡайта. Әсә кеше бала­ҡайҙарын етем итмәү, уларҙы бә­хетле, тамаҡтарын туҡ итеү өсөн бар көсөн һала. Улар ҙа алға ынтыла, тырышып, үҙҙәренең кү­ңелдәренә ятҡан һөнәрҙәр ала. Дилара мәктәпте тамам­ла­ған­дан һуң Стәрлетамаҡта кран­сыға уҡып, ошо ҡалала эшләй. Ошонда Борис исемле егет ме­нән танышып, ғаилә ҡоралар, ҡыҙҙары Зөлфиә тыуа.
Яҙмыш уны бәләкәйҙән атай­һыҙ итһә, тағы ла һынай: йәш­ләй генә ире үлеп китә. Ул алты айлыҡ ҡыҙы менән тороп ҡала. Балаға өс йәштәрҙә әсә­һенә ҡалдырып тороп, Өфө­лә һөнәре буйынса заводта эш­лә­үен дауам итә. Ҡатын-ҡыҙ бә­хе­тен тағы ла һынап ҡарарға була: Хәйбулла районы егете Вә­хит менән танышып, ҡауы­ша­лар. Тиҙ­ҙән яңы ғаиләнең ҡы­уа­ныс­тарын арттырып, улда­ры Рөстәм тыуа. Артабан яҙмыш уларҙы Һәүәләй ауылы менән бәйләй. Ошонда килеп төплә­нәләр. Бын­да улдары Азамат донъ­яға килә. Зөлфиә ҡусты­лары барлы­ғына һөйөнөп, туған­лыҡтың ҡәҙерен белеп үҫә.
Ир менән ҡатын икеһе лә тырышып эшкә сумалар. Дилара апай баҫыуҙарҙа сөгөлдөр үҫ­терә, фермала быҙауҙар ҡарай, ире Һәүәләй комплексына мал ҡараусы булып эшкә урынлаша. Яңы өй һалып сығалар. Үҙгәртеп ҡороуҙар башланғас, урындағы дауаханала йыйыштырыусы бу­лып эшләй. Артабан ике тиҫтә йылға яҡын баш ҡаланың 22-се дауаханаһында хеҙмәт итә. Әйт­кәндәй, хаҡлы ялда ла эшләүен дауам итә. Пандемия ваҡытында ғына туҡтарға мәжбүр була. Хеҙмәт ветеранының дөйөм стажы – 45 йыл!
Байтаҡ йылдар йәшәгәс, ҡыҙ­ғанысҡа, тормош иптәше ва­фат була... Шулай ҙа бәләкәйҙән етемлекте, ауырлыҡтарҙы таты­ған Дилара Әхмәҙулла ҡыҙы нисек булһа ла, көслө рухлы, донъяға етди ҡарашлы булып ҡала. Әсә кеше балаларына ла һөйөү һәм ихтирам орлоҡтарын һала, үҙ өлгөһөндә кешелекле, әҙәпле, намыҫлы, тәүфиҡлы бу­лып тәрбиәләнергә ярҙам итә. Ҡыҙы һәм улдары уҡыуға маһир, зирәк, тырыш булып үҫәләр. Улар һәр саҡта ла уның фәһемле кәңәштәрен иҫтә тоталар. Ғөмү­мән, балаларын тормошҡа яраҡ­лы кешеләр итеп үҫтерә. Зөл­фиәһе уҡытыусы һөнәрен һай­лап, Ҡыйғы районында төп­ләнгән. Рөстәм һәм Азамат Өфө ҡалаһында йәшәп, юлсы булып хеҙмәт итәләр.
Дилара Мөхәмәтйәнова кес­кенәнән йыр-бейеү ярата. Мандолинала уйнай. Моңло тауышлы ул, яңы йырҙарҙы ла тиҙ генә отоп ала. Һөйөнөстәрен дә, көйөнөстәрен дә йырға һала. Шулай уҡ бейергә бик ярата. Йыр-моң уны һәр саҡ оҙатып йөрөй, донъяны матур итеп күрергә, тормош ығы-зығыһын еңергә ярҙам итә.
Әлеге көндә ул үҙен бәхетле һанай. Ул тормоштан, һәр атҡан таңдан йәм табып йәшәй. Бала­ла­рының, ейән-ейәнсәрҙәренең уңыштарына ҡыуана. Улар тормошона, йәшәүенә көс-ғәйрәт бирә. Өйөн сынъяһау итеп, йәм­ле донъяһында йәшәй. Сәс­кә­ләр, гөлдәр үҫтерергә ярата. Тәбиғәттең йәмле сағында ихатаһын бигерәк йәмләндерә.
Ауыр­лыҡ­тарҙы еңеп, матур кү­ңелле кеше булып ҡалған ке­шеләр ысын мәғәнәһендә һоҡ­ланыу уята.
Фәниә Сәлимгәрәева.
Автор фотоһы.