Ҡырмыҫҡалы ауылында йәшәүсе ҡәҙерле улыбыҙ, тормош иптәшем, ағайыбыҙ Шаймарҙанов Фәиз Рамазан улын тыуған көнө менән ихлас күңелдән ҡайнар ҡотлайбыҙ.
Ҡәҙерлебеҙ! Һин беҙҙең барыбыҙ өсөн да ныҡлы терәк-таяныс, ярҙамсы. Бигерәк хәстәрлеклеһең, ҡулыңдан килмәгән эшең юҡ. Киләсәктә һиңә һаулыҡ, бар эшеңдә лә уңыштар, яҡындарыңдың ҡәҙеренә төрөнөп, бәхетле ғүмер итеүеңде теләйбеҙ. Ҡотло булһын тыуған көнөң!
Был көн шундай күңеллелер
Һин тыуғанға,
Был донъя шундай яҡтылыр
Һин булғанға.
Бөтә йыһан шатланғандыр
Һин тыуғанда.
Тирә-яҡта һәр саҡ байрам
Һин булғанда.
Бөгөнгөләй һөйкөмлө бул,
Бөгөнгөләй бәхетле бул:
Йәй гөлдәре үҫкәндә лә,
Яҙ япраҡтар ярғанда ла,
Көҙ елдәре иҫкәндә лә,
Ергә ҡарҙар яуғанда ла!
Ҡотлауҙар менән атай-әсәйең, тормош иптәшең, өләсәйҙәрең, туғандарың.