Ҡомартҡыларҙа - милләт сағылышы

Бына мин элекке фо­толар араһынан һарғайып бөткән фотоһүрәтте ҡулыма алдым. Унда яҡын кеше­ләрем - Миңзифа өләсәйем (Үрге Төкөн ауылы, 1903 йылғы) һәм Зәйнәб әбейем бар. Өләсәйем үҙе ҡупшы итеп теккән әүеркәле күл­дәген кейгән, түшенә сул­пыларын таҡҡан. Сәс­тәрен икегә бүлеп үргән дә алға төшөргән. Ә башына ҡыҫып яулыҡ сөйгән.
Был фотоһүрәт тарихи һәм мәҙәни яҡтан да әһә­миәтле. Унда Табын ыры­уы­на ҡараған башҡорт ҡа­тын-ҡыҙҙарының күл­дәге­нең тегелеше, биҙә­үестәре сағылған. Әйт­кәндәй, кеше үҙенең күңел донъяһын кейемдәре аша асып би­рергә ынтылған бит, уның йәшәү рәүеше, көнкүреше, эске донъяһы тышҡы ҡиәфәтендә сағылған.
Ҡәҙерле гәзит уҡыу­сылар, фольклориада алды­нан гәзитебеҙҙә конкурс иғ­лан итергә булдыҡ. Ошо сә­бәпле һеҙҙән яҡында­ры­ғыҙ­ҙың боронғо фото­һүрәт­тәрен, йә булмаһа, милли би­ҙәүестәрен, кейем­дәрен фо­тоға төшөрөп ебәре­үегеҙҙе һорай­быҙ.
Фәниә Сәлимгәрәева.