Түрәләр янына барғанда уҡыла торған доға:
Мөрәжәғәт йәки ғариза менән түрә ҡаршына барғанда биш йәки ете мәртәбә “Аятүл-Күрси" уҡылғандан һуң ошо доға уҡылыр:
“Ләә иләәһә илләллааһүл-халиимүл-хакиим. Сүбхаанә Раббис-сәмәәүәәти сәбғи үә Раббил-ғәршил-ғәҙыым. Ләә иләәһә илләә әнтә ғәззә җәәрукә үә җәллә ҫәнәә΄үк”.
(Хәлим вә Хаким эйәһе булған Аллаһтан башҡа тәңре юҡтыр. Ете күктең һәм бөйөк тәхеттең эйәһе - Раббымды тәсбих итәм (паклайым), Һинән башҡа тәңре юҡтыр. Ялбарыуҙар һәм маҡтауҙар Һиңәҙер).
Башҡа бер доға:
“Ләә иләәһә илләллааһүл-халиимүл-кәриим. Сүбхәәналлааһи Раббис-
сәмәәүәәтис-сәбғи үә Раббил-ғәршил ғәҙыым, үәлхәмдү лилләәһи Раббил-ғәәләмиин. Иннии әғүүҙү бикә мин шәрри ғибәәдик”.
(Хәлим вә Кәрим булған Аллаһтан башҡа тәңре юҡтыр. Ете күктең һәм бөйөк тәхеттең хужаһы булған Аллаһты паклыйым. Маҡтау - ғәләмдәрҙең Раббаһы булғанАллаһҡа. Шөбһәһеҙ, ҡолдарыңдың насарлығынан Һиңә һыйынамын).