Бәхетле ҡартлыҡ кисерә

Бәхетле ҡартлыҡ кисерә

“Даирә”гә яҙылып, бүләк отҡан гәзит уҡыусыларыбыҙҙың ҡайһы берҙәренең төрлө сәбәптәр менән бүләктәрен килеп алырға форсаты булмай. Әлбиттә, шул тарафтарға юл төшкәндә беҙ уларға бүләктәрен индереп биреп сығырға тырышабыҙ. Был юлы Бишауыл-Уңғар ауылында йәшәүсе Лилиә Байымованың ишеген шаҡыныҡ һәм бәләкәй генә бүләген – гөл һауыттарын тапшырҙыҡ.

Туҡһанынсы тиҫтәне ваҡлаған Ли­лиә Мансур ҡыҙы беҙҙе ҡыуанып ҡар­шы алды. Асыҡланыуынса, ул үҙенең бүләк отҡанын белмәйенсә ҡалған икән. Йыл да иң тәүгеләрҙән булып яҙылыусы, беҙҙең гәзиттең тоғро уҡыусыһы быйыл үҙенең 89-сы яҙын ҡаршылай.

- Мин ошо ауылда 22 апрелдә, В.И.Лениндың тыуған көнөндә, донъ­яға килгәнмен. Шуға ла атайым Ле­нинға оҡшағаныраҡ булһын тип, Ли­лиә исемен ҡушҡан. Әсәйем һөйләүе буйынса, ныҡ ҙурлағандар ул заманда мине – ап-аҡ биләүгә биләнгән са­быйҙы иң тәүҙә октябряттың, шунан пионерҙың, комсомолдың, коммуни­стың ҡулына тотторғандар.

Атайымды яҡшылап хәтерләмәйем дә. Ул 1941 йылда һуғышҡа алына һәм 1943 йылда һәләк була. Ҡышҡы бер көндө ат санаһында буран туҙҙырып киткәнен тәҙрәнән ҡарап торғаным ғына бер аҙ хәтеремдә уйылып ҡалған. Атайым киткәндә, әсәйем алты бала менән тороп ҡалған. Ул киткәс, етен­се туғаным донъяға ауаз һалған, - тип хәтерләй Лилиә инәй һуғыш һәм унан һуңғы ауыр йылдарҙы.

Тол ҡалып, Лилиә Байымова бына 21 йыл инде яңғыҙы донъя көтөр­гә мәжбүр. Тормош иптәше Халиҡ Шәйхетдин улы менән дүрт балаға ғүмер бирәләр, тик дүртенсеһенең генә маңлайына ҡыҫҡа ғүмер яҙыла, сабый көйө генә гүр эйәһе була. Ҡыҙғанысҡа, йыл ярым элек оло ҡыҙын юғалтыу ҡайғыһын да кисерергә тура килә.

Байымовтар ғүмере буйы колхозда тир түккән. Лилиә Мансур ҡыҙы хаҡлы ялға сыҡҡансы сөгөлдөр баҫы­уында эшләй. Шулай уҡ ябай колхозсы булып эш башлаған Халиҡ Шәйхетдин улы ферма мөдире, халыҡ контроле рәйесе, янғын һүндереү һағы етәк­сеһе, ревизор вазифаларына тиклем күтәрелә. Аяуһыҙ ауыр сир уны бик иртә яратҡан ғаиләһенән айыра.

Оло йәштә булһа ла, Лилиә Байымова матур итеп донъя көтә. Күңе­ленән изгелек, йөҙөнән нур, йорто­нан ҡот балҡып тора уның. Һәүәләйҙә йәшәүсе улы менән ҡыҙы, ейән-ейән­сәрҙәре ярҙамынан ташламай.

- Аллаға шөкөр, бик һәйбәт йәшәй­ем. Пенсиямды өйөмә үк килтереп бирәләр. Йортҡа газ үткәргәнгә лә 20 йылдан ашыу ваҡыт уҙҙы. Хәҙер инде ҡулдан әллә ни эш килмәһә лә, бала­ларым ярҙамы менән баҡса үҫтерер­гә тырышам. Балаларыма, ейән-ей­әнсәрҙәремә рәхмәт, ярҙамдарынан ташламайҙар. Гөлдәр үҫтерергә лә яратам, Алла бирһә был һауыттарға ла гөл ултыртырмын, тик донъялары­быҙ ғына тыныс булһын, - тигән изге теләктәрен әйтеп, рәхмәттәрен уҡып оҙатып ҡалды күпте күргән, күпте ки­сергән гәзит уҡыусыбыҙ.

Ошондай изге күңелле, ауылдарға йәм биреүсе, иман таратыусы, йәш быуынға өлгө күрһәтеүсе ағинәйҙәр менән аралашҡан һайын беҙҙең дә күңелдәр байый.

Розалия НАЗАРОВА.

Автор фотоһы.