“Һәр атҡан таңға ҡыуанып йәшәйем”

- Лилиә, үҙегеҙ менән яҡынданыраҡ таныштырып үтһәгеҙсе?
- Мин Олокүл ауылында тыуып үҫтем. Өйөбөҙҙә һәр саҡ йыр-моң хакимлыҡ итте. Атайым бик матур итеп гармунда, баянда уйнай торғайны. Һеңлем менән уға ҡу­шылып, өйҙәгеләргә концерттар ҡуя инек. Алты йәштәр тирәһендә ниңәлер гел “Шиңгән сәскәләр” тигән йырҙы яратып йырлап йөрөнөм. Уның һүҙҙәрен миңә бер кем дә өйрәт­мәне, ҡайҙан отоп алған­мын­дыр. Апай-әбейҙәр аҡса биреп, мине ҡат-ҡат йырлаталар. Шаршау артына баҫам да, ҡысҡырып шул йырҙы йырлайым. Шунда бала ғына булһам да, ниңә мин йыр­лағанда уларҙың күҙҙәре йәшләнә икән, тип аптырай торғайным.
Ә һуңынан инде оҙаҡ ваҡыт йырла­уымды онотоп торҙом. Күп йылдарҙан һуң тағы ла был шөғөлөмә әйләнеп ҡайттым...

(Дауамын гәзиттән уҡығыҙ)
Гөлсәсәк Аласова.