Лоҡманов Ришат Әхмә­ҙул­ла улына

Ҡәҙерлебеҙ! Кү­ңелеңдән – тыныслыҡ, тәнеңдән – сихәт, тор­мошоңдан именлек бер ваҡытта ла китмәһен, ба­лаларыңдың һәр шатлығын, һәр көйөнөсөн үҙенә һыйҙырған йөрәгең бер ҡасан да бор­солоуҙарҙы белмәһен. Балаларыңдың изгелеген күреп, йор­тобоҙҙоң яҡты нуры булып, донъя рәхәтлектәре кисереп, бәрәкәтле мул тормошта йәшә.
Һин булғанға ерҙә беҙ бәхетле,
Һинең менән яҡты көнөбөҙ,
Беҙҙең менән һин дә бәхетле бул,
Һиңә оҙон ғүмер теләйбеҙ.
Күңел күгең һәр саҡ аяҙ булһын,
Ситләп үтһен һағыш, борсоуҙар.
Ныҡлы сәләмәтлек юлдаш булһын,
Унан ҡәҙерлерәк нимә бар?
Иң изге теләктәр менән ҡыҙың Клара, кейәүең Венер, ейән-ейәнсәрҙәрең Диана, Руслан, бүлә-бүләсәрҙәрең Динар, Асҡар һәм Алһыу.