Хө­сә­йенова Әлфиә Ер­гиз ҡыҙына

Ғәзиздәрҙән-ғәзиз кеше­беҙ­­гә һау­лыҡтың ныҡлыһын, ғүмерҙең оҙонон, көндәрҙең яҡтыһын, бәхет-шатлыҡ­тарҙың мөлдөрәмә тулыһын теләйбеҙ.
Ҡәҙерлебеҙ, киләсәктә лә шулай киң күңелле, ярҙам­сыл, хәстәрлекле яҡын­дарың өсөн йән атып тороусы, кәрәкле кеше булып, уларҙың иғтибарын, их­тирамын тойоп, атҡан hәр таңға ҡыуанып, тыныс тормошта ғүмер кисерергә насип булһын һиңә. Һинең иҫән булыуың, тормош ауырлыҡтарына бирешмәйенсә, донъяны йәмләп йәшәүең беҙҙең барыбыҙ өсөн дә ҙур бәхет.
Һин бит беҙҙең өсөн ҡояш,
Һинән нурҙар алып йәшәйбеҙ.
Оҙаҡ йәшә, hис ҡартаймай,
Иң ҡәҙерле яҡын кешебеҙ!
Ҡотло булһын тыуған көнөң,
Юлдарыңа гөлдәр һибелһен.
Ғүмерҙәрҙең hәр бер таңы
Бәйләм-бәйләм бәхет килтерһен.
Иң изге теләктәр менән тормош иптәшең Дамир, ҡыҙҙарың Әлиә, Айгөл, улың Даниль, кейәүҙәрең Илья, Морат, киленең Анастасия, ейәндәрең Айбулат, Денис, Аделия, Имиль, Никита.