Сәләмәтлеккә юл

- Ҡарлыман ауылына Осло­ҡай тауы әллә ҡай­ҙан йәм биреп тора. Уның түбәһенә яҙ-йәй­ҙә­рен кү­тәрелеүселәр байтаҡ ҡы­на. Унда менһәң, хозур тәби­ғәтебеҙ тағы ла мату­рыраҡ булып күренә. Тау итәгенән ауылыбыҙ йә­йелеп китә. Бынан үт­кән-һүт­кән ма­ши­­налар, сик­һеҙ баҫыу­ҙар, ир­кен ялан­дар күренә. Хәҙер инде кескәй генә булып ҡалһа ла, Аҡ­күл дә алыҫ­тан ялтырап, йәм биреп тора.
Ослоҡайҙың ҡар­шы­һын­да ғына беҙҙең йор­тобоҙ урын­лаш­ҡан. Дүрт йыл элек уның тү­бәһенә матурлыҡты кү­реп, һоҡ­ланыр өсөн генә менгеләй инем. Ғөмү­мән, тау ба­шын­да бөтә донъя, ауыр­лыҡтар онотола ул. Шу­лай, аҙаҡ төшкәндән һуң, тын алыу­ҙарым ир­кенә­йеп киткәнен тоя башла­ным. Шунан хәҙер көн һа­йын тиерлек тау башы­на кү­тәреләм. Ауыл­дан дүрт саҡрым тирәһе урын­лашҡан Ҡар­лыман мәмерйәһенә (уны ауыл­даш­та­ры­быҙ Осло­таш тип йөрөтә) тик­лем дә ат­лауҙы ғәҙәт итеп алдым. Әлбиттә, нисә саҡрым йөрөгә­нем­де белер өсөн телефоныма аҙым­дарҙы үлсәүсе махсус ҡу­шым­та ҡуйҙырып алдым. Кеше көнөнә 10 мең аҙым яһар­ға те­йеш, тиҙәр бит. Хә­рәкәт итә тор­ғас, һө­ҙөм­тәһе лә булды. 95 ки­лограмм тартһам, яйлап тән ауыр­лығым 69 кил­ог­рамға тик­лем төштө. Элек тиҙ арый, тын ҡы­ҫыла, аяҡтарым һыҙлай, аш­ҡа­ҙан эшмәкәрлегем насар ине. Хәҙер иһә тын алыу­ҙарым иркенәйҙе, аяҡ­тарым һыҙлауы онотолдо, аш та тиҙ үтә. Ябығып, үҙем­дә шул тиклем еңел­лек тоям. Кәйеф тә күт­ә­релде. Шулай уҡ ике таяҡ менән атлау­ҙан тыш, ска­кал­кала һикерәм, әк­рен­ләп йүгерәм, саңғыла ла йөрө­йөм. Хәрәкәт инде минең көн­дә­лек тормо­шома инде. Унан башҡа үҙемде күҙ алдына ла килтерә ал­майым. Минең өлгөлә хәҙер әхи­рәттәрем дә саф һауала йөрөргә сы­ға. Беҙ бергәләшеп тау­ға күтә­реләбеҙ, алыҫ аралар­ға атлайбыҙ. Атлап йөрөү төрлө йәштәге бар кеше­ләргә лә сәлә­мәт­лекте һаҡ­ларға ярҙам итә, тигән ҡарарға килдек. Баш­­ҡа­ларға ла күберәк хәрәкәт итер­гә, сәлә­мәт­лек­тәрен хәстәрләргә кә­ңәш итәм.
Фәниә Сәлимгәрәева яҙып алды.