Ғаиләм менән бәхетлемен

Яҡынымдың һәр эште лә дәртләнеп баш­ҡа­рыуы, фәһемле кәңәштәр биреүе, аҡыллы булыуы мине кес­кәй сағымдан уҡ һоҡлан­дыра. Мин иртән атайым һәм әсәйем ме­нән бер­гәләшеп сәй эсер­гә яратам, ул өйҙә бул­маһа, ҡайт­ҡа­нын өҙөлөп көтөп алам. Ул өйҙә бул­ғанда донъябыҙ түңәрәк, күңелем тыныс кеүек.
Атайыңа оҡша­ған­һың, тиҙәр миңә күптәр. Мин бының менән ғорурланам, уның кеүек аҡыллы, итә­ғәтле бу­лырға теләйем. Әсәйем, атаһына оҡшаған ҡыҙ мотлаҡ бәхетле була, тип тә күңелемде үҫтерә. Мин атайымды, әсәйемде, аға­йым Радмирҙы, өлә­сәйемде ныҡ яратам һәм нәҡ ошо ғаиләлә үҫе­үем ме­нән ныҡ бәхет­лемен. Бә­хет­ле бала саҡ өсөн рәхмәт һеҙгә!
Рушания ХӘЛИТОВА.
Абдулла ауылы.