Ирем вахтанан кәләш алып ҡайтты...

Күптән күрмәгән төркөмдәш ҡыҙҙың 12 йыл буйы көтөп, ниһайәт, бәпес алып ҡайтыуын ишеткәс, бик ҡыуандыҡ. Ҡыҙҙар менән йыйылып, бәпәй күрергә лә барып ҡайттыҡ әле.

“Ирем вахтанан кәләш алып ҡайтты бит! – тип һүҙ башланы әхирәтебеҙ. – Дөрөҫөн генә әйткәндә, бәпәй алып ҡайтырға уйымда ла юҡ ине. Мин бит тик ирем өсөн генә йәшәргә, тип һүҙ биргәйнем. Ә бында хәлдәр шулайыраҡ булып китте...

Илнурҙың вахтанан ҡайтҡанын түҙемһеҙләнеп көтөп ала инем. Был юлы бер ҡатын эйәртеп ҡайтты. Йәшкә оло ғына. Минең аптырағанды күреп: “Мосолмандарҙа бер нисә кәләш алыу тыйылмай”, - тип кенә яуапланы. Сығып китер ерем булһа, китер инем. Тик минең ике туған ағайымдан башҡа бер кемем дә юҡ. Нисә йыл буйы йыйған донъямды ла әллә кемгә ҡалдырып сығып китке килмәй бит әле.

Был ҡатын килеп инеү менән аш бүлмәһен тикшереп сыҡты:

- Ирең эштән ҡайтып килә, биҙәнеп-һыланыуҙан тыш, ашарға ла бешерергә кәрәктер ул... - тимәһенме.

- Ул ҡайтҡанда кафенан ғына заказ аша ризыҡ алдырып ашайбыҙ, — тип әйтеп тә өлгөрмәнем, йүгереп йөрөп аш әҙерләй башланы. Бар ҡумталарҙы асып ҡарай, һыуытҡысты тикшерә.

Шулай итеп, бер сәғәт тирәһендә бынамын тигән табын әҙерләп ултыртты. Мин ғәрләнеүемдән бүлмәгә инеп бикләндем.

Иремдең: “Бер-берегеҙгә өйрәнегеҙ, Рәлиәне ҡабул ит, ул - бик итәғәтле, аҡыллы ҡатын,” - тигәнен ишетеүе бик ауыр булды.

Төшкә тиклем йоҡларға әүәҫмен бит инде, иртә таңдан Рәлиәнең: “Эшкә нисәгә бараһың?” – тигәненә уянып киттем. Ҡоро ғына: “Мине ирем эшләтмәй, ғүмерҙә лә эшләгәнем юҡ", — тинем дә бролоп яттым. Ә ул һағыҙаҡ кеүек баш осонда тик тора: “Тор, эш көнөң бөгөн башлана,” – тип үк ебәрҙе.

Аптырап тороп ултырҙым. “Йыуын да иртәнге ашты ашап алайыҡ”, - тип аш бүлмәһенә инеп китте. Төнө буйы илап, күҙҙәрем шешенгән, кискеһен ашамағас, асыҡҡанмын да икән.

Ирем йоҡлағанда етди һөйләшеп, быны ҡайтарып ебәрергә кәрәк, тигән иҫәп менән аш бүлмәһенә инеп ултырҙым һәм хуш еҫле сәй артында һүҙемде башланым. “Ирем тик мине ярата, күрҙеңме, бер ҙә йоҡларға һинең яныңа ятманы. Беҙҙең ғаиләне боҙорға хоҡуғың юҡ, ҡайтыр юлыңды уйлай башла”, - тинем.

Рәлиә лә һөйләшеүгә әҙер икән: “Иреңде яратҡас, ни эшләп уға тамаҡ әҙерләп, һыйлап күңелен күрмәйһең, балаларығыҙ ҡайҙа? Ирең өсөн түгел, үҙең өсөн йәшәйһең шикелле. Бына минең ғаиләле булғым килә...”

Һүҙһеҙ ҡалдым. Иремдән күпкә өлкән ҡатын ғаиләле булғым килә тиме? Был бит миңә бик шәп идея бирҙе. Тиҙерәк бала табырға кәрәк. Әлбиттә, иремә ул ваҡытта артыҡ тамаҡ кәрәкмәйәсәк. Әҙерәк юхараҡ булып, үҙенән аш әҙерләргә өйрәнеп алайым да...

Шунан башланды инде беҙҙең дуҫлыҡ. Рәлиә өйрәтә, мин өйрәнәм. Аш бүлмәһендә ярайһы ғына тәжрибә тупланым. Өйҙө лә бергә йыйыштырабыҙ.

Беҙҙең дуҫлыҡты күреп, ирем дә ҡыуана. Шулай итеп ул сираттағы вахтаға китте.

Рәлиә ҡала буйлап йөрөп эш эҙләне, ниһайәт, эшкә сыҡты. Был ваҡыт аралығы ла минең өсөн бик файҙалы булды. Ең һыҙғанып, әле быны, әле тегене бешерәм. Йоҡо ҡайғыһы китте. Һаман да Рәлиәне нисек ҡайтарып ебәрергә тигән зәһәр хәйләләр ҡорам.

Ирем ҡайтыр алдынан һый тулы табын ҡорҙом: ул бар тәмлекәсте тәмләп ҡарай-ҡарай Рәлиәне маҡтаны. Йәнәһе, мине бешеренергә өйрәткән. Минең йөҙөм үҙгәргәнде күреп, икәүләшеп ысынында булған хәлде һөйләп бирҙеләр.

Рәлиәнең ике улы бар икән. Тормош иптәше бик иртә үлгән. Малайҙары өйләнешеп үҙаллы тормош көтә. Кесе улы үҙе менән ҡалған, тик килененә ҡәйнә менән йәшәү оҡшамаған. Улы ла: “Ағайыма барып тор, гел беҙҙең менән йәшәргә тимәгән,” - тигәс, ғәрләнеүенән машина аҫтына ташланып үлер өсөн йүгереп ҙур юлға сыҡҡан. Тик ирем уны алыҫтан күреп, туҡтап өлгөргән.

Машинаға ултыртып хәлен һорашҡас, беҙгә барып йәшәп торорға тәҡдим иткән. Минең турала ла һөйләгән икән, мине “аҡылға ултыртыу” уйын да бергә уйлап сығарғандар.

Тыуған көнөмә икәүләп йөрөп матур табын әҙерләнек, ике туған ағайымды саҡырып дүртәүләп ҡунаҡ булдыҡ. Ағайым Рәлиәне оҡшатып, кәләш итеп алды. Хәҙер бәпәйебеҙҙе алып, саф һауа һулап, ял итеп, һыйланып килергә уларға барабыҙ”.

Беҙҙең, ышанырғамы, ышанмаҫҡамы тип, шаҡ ҡатып тыңлап ултырғанды күргәс, әхирәтебеҙ рәхәтләнеп көлөп ебәрҙе: “Был турала интернетта уҡыным. Һеҙгә ҡыҙыҡ булһын, тип һөйләйем. Миңә лә ирем: "Бәпәй алып ҡайтмаһаң, вахтанан кәләш алып ҡайтам", - тине бит. Тап шул мәлдә интернеттан ошо хикмәтте уҡыным. Тиҙ генә ашнаҡсылар курсына яҙылып, тәмле аштар бешерергә өйрәндем. Бәпәйҙе лә ҡарарға өлгөрәм. Һеҙҙең балаларығыҙ ҙур, баланы ла ваҡытында табып, бағырға кәрәк икән. Нисә йыл бушҡа үткән ваҡытым ғына йәл,” - тине әхирәтебеҙ.

Автор - Әлфирә Үҙәнбаева.

Фото: tourguideassisi.com